Averechtse selectie

Een verzekeraar biedt een aanvullende ziektekostenverzekering aan.
Op deze markt zijn gezonde klanten de ‘goede risico’s’, want ze betalen wel premie maar zorgen bijna nooit voor kosten.
Klanten die vaak ziek zijn vormen de ‘slechte risico’s’, want zij veroorzaken veel kosten voor de verzekeraar.

De verzekeraar kan echter moeilijk beoordelen of klanten ‘goede’ of ‘slechte’ risico’s zijn. Er is sprake van asymmetrische informatie.
Daarom zal de verzekeraar ervoor kiezen om iedereen hetzelfde, relatief hoge, tarief voor de verzekering te vragen.

Omdat het een vrijwillige verzekering is, beslissen klanten of ze de verzekering het geld waard vinden.
Het relatief hoge tarief is voor de slechtere risico’s geen probleem.
De goede risico’s zullen de verzekering echter te duur vinden. De verzekeraar loopt nu het risico dat deze groep potentiële klanten zal afhaken. Op die manier houdt hij alleen de slechte risico’s over.

We spreken in zo’n geval van averechtse selectie. De verzekeraar wil namelijk dolgraag ook goede risico’s als klanten. Die zorgen er namelijk voor dat het bedrijf winstgevend kan blijven werken.

Dit voorbeeld uitgewerkt:

5 goede risico’s – jaarlijks € 100 schade 5 slechte risico’s – jaarlijks € 500 schade	In de beginsituatie zijn er evenveel goede als slechte risico’s. Maar de verzekeraar is niet in staat om ze van elkaar te onderscheiden. (asymmetrische informatie)	Om de premie te berekenen: 5 × € 100 5 × € 500 € 3000 schade per jaar De verzekering gaat dus € 300 per verzekerde kosten. (verzekering zonder kosten en winstoogmerk)
	Dat vinden de goede risico’s veel te duur! Die haken massaal af, wanneer ze een vrije keuze mogen maken.	Dit proces noemen we averechtse selectie
	De verzekeraar blijft zitten met de slechte risico’s.	De verzekering wordt ‘onbetaalbaar’ / loont zich niet meer.

 Op een tweedehands automarkt worden twee soorten auto’s verkocht:

Er is sprake van asymmetrische informatie: de kopers weten niet zeker of een auto een goede of een slechte auto is.
Kopers die een goede auto willen kopen, lopen het risico dat zij een auto kopen die achteraf slecht blijkt te zijn. De prijs geeft daar geen informatie over!
Om die reden zullen kopers nooit méér dan € 1.250 willen betalen voor een auto; want het kán een slechte auto zijn en dan zou je teveel betalen.
Maar voor dat bedrag willen verkopers alleen slechte auto’s verkopen.

Eind van het proces is dat de slechte auto’s de goede auto’s van de markt verdrongen hebben. Er worden alleen slechte auto’s verhandeld.

Averechtse selectieprocessen kunnen uiteindelijk een systeem of een markt zo negatief beïnvloeden dat deze markt volledig instort.